Richard Kofi is blij dat het Bijlmer Parktheater 2 juni zijn deuren weer heeft kunnen openen voor publiek. De voorstellingen die coronaproof zijn, blijven op de agenda staan. En naderhand is er ruimte voor verdieping.
‘Ik denk dat we in de hele sector naar kleinschalige vormen van storytelling gaan, in elk geval voor het komend jaar’, stelt programmeur Richard Kofi, kijkend naar de mogelijkheden die de nieuwe coronamaatregelen bieden. ‘Maar misschien duurt het ook wel langer, dat weten we niet. Deze periode biedt nieuwe kansen voor nieuwe vormen van theater.’
Het Bijlmer Parktheater, dat vanaf september weer een volledige programmering poogt te hebben, wil de vaste formats zoals Bijlmer Boekt!, Fatu en Bijlmer Klassiek zo veel mogelijk door laten gaan, hetzij in aangepaste vorm. Voor elke voorstelling geldt, zoals voor alle podia, een maximumaantal bezoekers. Het theater zorgt voor speciale looproutes, extra hygiënemaatregelen en voorafgaand aan de voorstelling ontvangen bezoekers meer informatie over de maatregelen en veiligheidsvoorschriften. Kofi: ‘Daarnaast gaan we voorstellingen live streamen, waarbij we ook op zoek gaan naar publiek buiten Amsterdam, en in sommige gevallen buiten Nederland. En we gaan vanuit de zaal met het publiek en via Zoom meer internationale sprekers toevoegen aan onze panelgesprekken na de voorstelling.’
Hoe zijn jullie de afgelopen periode doorgekomen?
‘Redelijk. We konden grotendeels doorgaan met waar we goed in zijn: in het begeleiden van jonge makers, dit keer via Zoom. We hielden bijvoorbeeld een PR-meeting over sociale media: we luisterden naar wat deze makers nu inspireert en we gaven advies over hoe ze hun verhaal online kunnen vertellen. Daarnaast hebben we voor het publiek onlinequizzen georganiseerd, waarbij we vragen stelden over theater- of filmgeschiedenis, waar wij in het verleden iets mee hebben gedaan. Dat deden we via Instagram en het onderwijsplatform Kahoot. Samen met The Black Archives hebben we een quiz gemaakt over Bevrijdingsdag. Het bevalt heel goed om op deze manier met ons publiek op een interactieve manier in gesprek te zijn, dus misschien dat we dit wel vaker gaan doen.’
En wat betreft de agenda na de zomer, blijft alles gewoon staan?
‘Nee, die ziet er inmiddels iets anders uit. De druk ligt vooral bij de makers die de financiering van hun voorstellingen niet rondkrijgen. We ontvangen zodoende nog wekelijks afzeggingen, en de internationale artiesten blijven natuurlijk ook weg. Maar waar er hierdoor gaten in de agenda vallen, zetten we nu volop in op jonge makers zoals Jomecia, Vernon Chatlein en MrWinter. Zij stonden al geprogrammeerd, maar kunnen nu hun voorstelling vaker spelen.’
‘De toekomst van het Bijlmer Parktheater is ook afhankelijk van de rest’
Maakt u zich dan geen zorgen?
‘Uiteraard maak ik me zorgen, maar niet eens zozeer over onszelf, maar over het hele ecosysteem van partners waarmee we samenwerken. Bijvoorbeeld de partijen die bij ons in het gebouw zitten, zoals de Jeugdtheaterschool Zuidoost of Untold Empowerment, zij zien ook allemaal opdrachten wegvallen. Het In the Picture-festival, dat bij ons wordt georganiseerd, is helemaal afgelast en veel theatergroepen waarmee we samenwerken, verkeren in zwaar weer. We zijn allemaal van elkaar afhankelijk, de toekomst van het Bijlmer Parktheater is ook afhankelijk van de rest.’
Zou een Amsterdamse Bank voor Behoud van Kunst en Cultuur nodig zijn voor jullie?
‘Het is niet dat we geen hulp kunnen gebruiken, maar ik ga wel uit van onze eigen kracht. Wat ik leuk vind aan het idee van de bank, is dat het een radicaal omdenken is van de hele sector. Notabene een bánk die de kunstsector moet redden.
‘Maar een bank is best een goed idee, zeker als je kijkt naar de druk die er op de sector ligt op het behouden en onderhouden van ruimtes en vastgoed in Amsterdam. Het is een radicaal plan, het inspireert. Tegelijk lijkt het me goed om daar een aantal andere scenario’s naast te bedenken. Dus hoe je met de gevolgen van de coronacrisis voor je eigen instelling om kunt gaan. Zo’n bank wordt vooral interessant als initiatieven die buiten de huidige subsidies vallen, ook mee kunnen doen. Denk aan broedplaatsen en andere grassroot-projecten, die niet het bereik en gewicht hebben van de grote instellingen, maar die samen ook de identiteit van de stad vormgeven.’
