Na een reorganisatie en twee jaar heel hard werken, was het BIMHUIS flink op stoom. Het jazzpodium kwam tot bloei, het publiek groeide en achter de schermen kwam een sterk en fris team samen. En toen begon de coronacrisis. ‘Alles staat stil, en tegelijk gaat alles zo snel,’ zegt directeur Mijke Loeven.
Het is al weken dat er geen piano, geen trompet, gitaar of contrabastonen meer klinken in het jazzpodium aan het IJ. Het is al weken dat er geen drums meer worden bespeeld en het is al weken dat er geen publiek meer samenkomt in de intieme zaal die uitkijkt over de stad. Onduidelijk is ook hoe lang dit zo zal blijven. ‘Alles staat stil, en tegelijk gaat alles zo snel. Het is net een rollercoaster’, vertelt directeur Mijke Loeven. Net als voor veel andere ondernemers is het voor Loeven een onwerkelijke tijd. ‘Het is heel verdrietig dat er nu niks gebeurt in het BIMHUIS.’
‘Natuurlijk denk je soms: we gaan schakelen, het komt allemaal goed. Maar wat je wilt, is een volle zaal, staande ovaties, daar gaat muziek om. Het is natuurlijk goed om allerlei initiatieven te bedenken om publiek vast te houden, maar uiteindelijk geven al die online ideeën niet die beleving die je graag hebt.’
Menu met playlist
Natuurlijk heeft het BIMHUIS niet stil gezeten en biedt het podium ook online veel extra’s aan. Zo is er BIMHUIS radio, tv en talks, maar die bestonden voor de coronacrisis al. Elke week tipt programmeur Frank van Berkel nu een plaat in zijn rubriek Lockdown & Listen en twee keer per week kun je een speciaal menu van BIMHUIS-chef-kok Massimo Norbiato bestellen, inclusief bijpassende playlist. Daarnaast heeft het jazzpodium een podcast in de maak.
En 25 en 26 juni streamen we samen met LantarenVenster in Rotterdam het showcasefestival INjazz, vertelt Loeven. Daarnaast kunnen technici in het BIMHUIS muziek opnemen, worden eindexamens van conservatoriumstudenten in de zaal afgenomen (zie foto bovenaan) en kunnen bedrijven met de remote control-camera’s er hun vergaderingen opnemen en streamen.
Zaterdagavondconcerten
‘Maar het belangrijkste is dat we gaan proberen vanaf 1 juli elke zaterdagavond een concert te programmeren’, vervolgt Loeven. ‘Van de 250 stoelen staan er nu nog maar 60 in de zaal. Op die manier kunnen we toch bezoekers ontvangen op anderhalve meter afstand van elkaar.’ Het idee is om twee shifts per avond in te plannen. Loeven: ‘Vanuit de gedachte dat mensen toch niet op vakantie gaan en dan op een zomerse avond lekker naar het BIMHUIS komen om daar in een goed geventileerde zaal van jazz te genieten.’
Lastig is wel dat het BIMHUIS tweederde van zijn inkomsten zelf verdient en nu die helemaal is wegvallen, heeft het podium niet voldoende geld om de vaste lasten te betalen. De subsidie die het huis ontvangt, is daar niet toereikend voor. Loeven: ‘We hebben ook geen geld voor de programmering, ook niet voor die ene avond per week straks. Daar moeten we dus externe financiering voor vinden.’
Naast dat de internationale programmering is weggevallen, is ook het boeken van grote ensembles niet meer mogelijk vanwege corona. Tijdens de zaterdagavondconcerten zullen dus voornamelijk kleine Nederlandse gezelschappen spelen. ‘Het is spannend om dit te organiseren, het blijft een dilemma of dit slim is om te doen. Maar je wilt toch iets, je wilt er voor je publiek zijn.’
‘Alle potentie die erin zit, komt nu niet tot uiting’
Wrang blijft dat het BIMHUIS op de goede weg was de laatste tijd. Loeven: ‘We hebben de afgelopen twee jaar ontzettend hard gewerkt, we hebben gereorganiseerd en we waren enorm aan het groeien wat betreft publiek. Met een heel nieuw team mensen die hun vak verstaan, hebben we eraan getrokken. Het bedrijf ging bloeien, en toen kwam het coronavirus. Dat is best wel lastig. Alle potentie die erin zit, komt nu niet tot uiting.’
Samen met de buren van het Muziekgebouw aan ’t IJ is het BIMHUIS aan het kijken hoe ze in een anderhalvemetersamenleving meer kunnen organiseren dan alleen die zaterdagavond. Toch is Loeven onzeker over de toekomst. ‘Het hangt zo samen met hoe het virus zich ontwikkelt. Theater gaat over het samenbrengen van mensen in een ruimte, en corona zegt: dat gaan we dus niet doen.’ Waar er in andere sectoren op geheel nieuwe wijze aan de slag wordt gegaan, vindt Loeven dit voor een podium als het BIMHUIS minder vanzelfsprekend. ‘Zolang die anderhalvemetersamenleving blijft, hebben we weinig mogelijkheden zelf iets te verdienen. Sommige mensen denken dat het nog twee jaar gaat duren voordat er een vaccin komt, anderen zeggen dat het er in december al is. Dat maakt het allemaal heel onzeker.’
‘We kunnen niet meer terugverdienen wat we dit jaar missen’
Dat de Amsterdamse Kunstraad een bank wil opzetten om de culturele sector overeind te houden, juicht Loeven als vanzelfsprekend toe. ‘Dat is een hartstikke goed idee. Maar feit blijft dat we niet meer terug kunnen verdienen wat we dit jaar missen. We hadden net een kleine algemene reserve opgebouwd van 78.000 euro op een omzet van ruim drie miljoen per jaar. Dat is natuurlijk werkelijk niks, maar ook als we het vierdubbele aan reserve hadden gehad, dan had je het in deze crisis nog moeilijk.’
Toch heeft Loeven er vertrouwen in hoe de gemeente een noodfonds heeft opgezet en oog houdt voor de lange termijn. ‘En daarbij kijken wij ook echt, zoals altijd, naar wat we zelf kunnen bijdragen. Er kan in korte tijd heel veel gebeuren, hebben we nu geleerd.’