Het is misschien wel een geluk bij een ongeluk dat filmproducent Dave Schram momenteel geen film aan het schieten is. Want zolang we anderhalve meter afstand van elkaar moeten houden, kun je het maken van een goede bioscoopfilm wel op je buik schrijven.
‘Of je moet een film bedenken zoals 06 van Theo van Gogh, over telefoonseks. Of een film over twee mensen in een huis, zoals Interview met Pierre Bokma en Katja Schuurman. Maar dan moeten het wel twee mensen zijn die in het dagelijks leven ook een koppel vormen, want je komt toch snel bij elkaar in de buurt.’ Dave Schram, regisseur en filmproducent en samen met zijn vrouw, Maria Peters, de drijvende kracht achter Shooting Star Filmcompany, ziet weinig mogelijkheden om in deze tijd een film te maken.
Drama en emotie
‘Met ons gaat het eigenlijk best goed, we zijn nieuwe projecten aan het ontwikkelen en we kunnen doorgaan met schrijven. Maar als je nu een film aan het produceren bent, dan heb je een groter probleem. We kunnen wel allerlei regels bedenken om op de set toch aan het werk te gaan, maar film is alleen succesvol bij de gratie van drama en emotie en dat komt vooral tot uiting binnen die anderhalvemetergrens.’
Grote sets
De films die Shooting Star Filmcompany doorgaans maakt, vragen bovendien om grote sets met veel mensen. ‘Voor onze laatste film, De Dirigent, werkten we met drieduizend figuranten, maar ook in onze Carry Slee-films zitten er al honderden.’ Daarnaast is het volgens Schram een groot verschil of je een film maakt voor op tv of voor in de bioscoop: ‘Voor tv kun je een dialoog prima met twee camera’s schieten, maar voor in de bioscoop wil je ook veel wijde shots. Daar gaat het ook om die grote ervaring. Bovendien heb ik daarvoor de Filmacademie gedaan, je wilt dat het licht uitgaat, dat de gordijnen opengaan en dat je dan je werk te zien krijgt.’
Waren jullie ook aan het schrijven als er nu geen crisis was geweest?
We waren in maart en april uitgenodigd om in Amerika drie internationale filmfestivals te bezoeken met De Dirigent [die in 2018 in Nederland uitkwam, red.]. Eind maart stond bijvoorbeeld het Sonoma International Film Festival in Californië gepland. Maar dat ging natuurlijk niet door. Ook het Cleveland International Film Festival en een festival in Denver werden afgezegd. Het is niet dat wij het nu financieel zwaar hebben, maar ik kan me wel opwinden als je dan leest dat die KLM-topman ruim zeven ton bonus krijgt, en wij een voucher voor onze tickets, voor volgend jaar. Terwijl De Dirigent tegen die tijd te oud is voor het Sonoma Filmfestival, dus daarheen gaan heeft dan helemaal geen nut. Daarbij zou de film, die aan twintig landen is verkocht, in april in 110 bioscopen in Duitsland gaan draaien. Misschien dat hij daar nu in de herfst in première kan gaan, maar het is heel ellendig dat zo’n mooie film nu zo lang op de plank ligt.’
‘Wij kunnen het nog wel even uitzingen’
Maar financieel zijn er bij jullie nu geen zorgen?
‘Wij kunnen het nog wel even uitzingen, we bestaan al een tijd dus we hebben altijd een buffer voor een volgende film. Als je een nieuwe film begint, maak je vanaf het eerste moment al flinke kosten en financiers laten vaak even op zich wachten. Dus om die voorfinanciering rond te krijgen heb je altijd een buffer nodig. Vooral voor beginnende makers is dat nu een probleem, want die missen die buffer. Voor hen zou een Amsterdamse Bank voor het Behoud van Kunst en Cultuur wel een uitkomst zijn. Want als je nog niet zo veel hebt gemaakt waarmee je je kunt bewijzen, is het heel lastig om bij een gewone bank een lening te krijgen. Je bent voor de voorfinanciering steeds meer afhankelijk van commerciële partijen en dan betaal je zo 6 tot 7 procent rente.’
Ik neem aan dat deze situatie voor Shooting Star ook niet al te lang moet duren?
‘Nee, voor nu hebben we geen zorgen, maar dit kunnen ook wij niet heel lang volhouden. Als onze buffer op is, hebben we weer een financiële injectie nodig. Dan word je, ook als oudere maker, weer teruggezet aan het begin, waarvandaan je dan als een schildpad moet gaan opstarten. In economisch slechte tijden zeggen namelijk ook omroepen of andere financiers dan: “Ik wacht nog even”. Dan kun je er drie keer aan trekken, maar dan krijg je negen keer een deksel op de neus.’
‘Er komen straks genoeg films over pandemieën’
Brengt deze tijd nog inspiratie voor nieuwe films?
‘Het levert wel nieuw inspiratie op, maar ik denk dat je straks genoeg films over pandemieën krijgt. Wat wij maken zijn familie- en jeugdfilms, of films zoals Sonny Boy. Je wilt ook niet gaan filmen om het filmen, wij stoppen doorgaans twee tot drie jaar in een film, dan maak je de verhalen die je heel graag wilt vertellen.’
